Duurzaamheid en IE – dus ook in het octrooirecht
Duurzaamheid is een steeds krachtiger criterium bij het beoordelen van allerlei octiviteiten. In het IE-recht zagen we het tot nu toe voornamelijk in het reclame- en het merkenrecht een rol krijgen. Daar was en is aandacht voor in tal berichten, arikelen en bijeenkomsten. Eind 2022 schreef ik er een wat meer algemene blog over. In deze blog betrek ik duurzaamheid op octrooirecht. Ik zet daarbij drie accenten. Ten eerste de opgeworpen drempel bij het octrooieren van klassieke plant-veredeling. Ten tweede de vraag naar de ratio van octrooier die betrekking hebben op biologische duurzaamheid, en ten derde de meer algemene bedenking tegen de gedachte dat we waar het innovatie betreft zouden zijn aangewezen op octrooien, ook (of zelfs) waar het duurzaamheid betreft.
Het is al weer even geleden dat de 2e druk van mijn Ontoelaatbare reclame verscheen (1994). Toen was (ook) dat reclamerecht nog redelijk behapbaar en in een monografie te beschrijven. Sindsdien zijn er tal van regels bijgekomen, zowel algemeen als voor allerlei specifieke producten en diensten, zowel nationaal als unierechtelijk. Het is een behoorlijk complex juridisch domein geworden.
