Weer zo’n domme vraag van iemand die er niets van begrijpt. Natuurlijk mag dat. Overdragen – licentiëren. Mag allemaal. Want het is toch een absoluut recht. Van eigendom. Wat is je probleem?
Nou – ik lees wel eens over de herkomstfunctie van een merk. En over de kwaliteitsgarantie-functie. Dat is toch een kern van het merkenrecht? Dat gaat over markttransparantie. Dat gaat er over dat een consument er op mag vertrouwen dat het merkproduct dat zij vandaag koopt dezelfde herkomst (en kwaliteit) heeft dan hetzelfde merkproduct dat zij gisteren kocht.
Wat is de herkomst van een MG sport-auto? Wat zegt of denkt u? Het Engelse Morris Garages. Precies ja. Natuurlijk Dat zou je denken. Dacht ik ook altijd. Maar MG is sinds 2007 “eigendom” van Shanghai Automotive Industry Corporation. Die onderneming voert die merknaam nu op auto’s die zij maken. Wat is de herkomst(functie) van het merk MG? Als u dit hier op wikipedia leest rijzen uw merkharen u te berge.
Wat zegt u: Engeland (na Brexit) en China – te ver weg … OK Wat is dan de herkomst van een Philips koelkast of scheerapparaat? O ja? Voor 700 miljoen draagt Philips het gelijkluidende merk over aan een Chinese onderneming. Wat las ik in de krant?
De naam kopen van een merk met een rijke historie en een sterk imago en die op je eigen spullen zetten, is misleiding. Dat is zo omdat de reputatie van het merk
het gevolg is van de kwaliteit van het product en niet omgekeerd.
Maar het gaat nog verder dan foppen en misleiden: Een tafel een stoel noemen is dom, maar jezelf voordoen als iemand anders, is fraude: identiteitsfraude. Dat is niet netjes, maar er wordt doorgaans goed aan verdiend. Dat geldt ook voor Philips: voor 700 miljoen mag een Chinees bedrijf met die naam identiteitsfraude plegen. En dan is er nog iets dat met stijl te maken heeft: het verkwanselen van de naam Philips is op z’n minst niet chic. Kortom: alles bij elkaar, deugt het van geen kanten.
Mathieu Weggeman
Ingezonden brief, NRC 31 maart 2021
Zo kan je het ook zien en zeggen. Kan een IE-jurist daar iets van leren?
Het onderschrijft nog maar eens mijn voortdurende pleidooien om vooral toch ook te blijven nadenken over IE. Kun je de ratio van het merkenrecht onderbouwen en motiveren vanuit zoiets als de herkomstfunctie en de kwaliteits-garantie functie als je zulke criteria vervolgens heel makkelijk verkwanselt door een random merkoverdracht of merklicentiëring toe te staan? Of toont het alleen maar aan dat die functies door een opvolgende andere merkhouder vanuit “de markt” in stand zullen worden gehouden, uit eigen belang, en dat het merkenrecht daar helemaal geen rol in heeft?
Weg herkomst. Geen zicht meer op kwaliteit. Hoe serieus ben je dan bezig met dat merkenrecht en die merkfuncties? Ja jij, en de IE rechter, en het Europese Hof? Vind je het tenminste een goede vraag …?